Η εποχή που το νεανικό φλερτ έμοιαζε με σκηνή από ταινία του Nicholas Sparks έλαβε τέλος. Το λεγόμενο «παιχνίδι με τα μάτια», οι πρώτες ντροπαλές και αδέξιες κουβέντες σε κάποιο μπαρ όπου γνωρίζεις τον έρωτα της ζωής σου – ή τον σχεδόν έρωτα της ζωής σου – δεν υπάρχουν πια. Ξεχάστηκαν όπως η ύλη που πάλευες να βγάλεις μέσα σε ένα βράδυ, αφήνοντας το κορίτσι της διπλανής πόρτας που περιμένει τον πρίγκιπα, με γκρεμισμένα όνειρα. Μόνη της ελπίδα πλέον, αυτός ο σύντομος, διαπεραστικός ήχος, αυτό το «γκλινγκ» που κάνουν τα μηνύματα όταν φτάνουν στο κινητό της, όσο εκείνη περιμένει το ένα, το ξεχωριστό μήνυμα από τον ξεχωριστό κάποιον.
Κι έτσι, το κινητό καταλήγει να γίνεται προέκταση του χεριού της όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Τα ξενύχτια διαδέχονται το ένα μετά το άλλο, όσο η αναμονή μεγαλώνει. «Μήπως να του έστελνα εγώ πρώτη;». Όχι, βέβαια! Εσύ δεν κάνει να στείλεις πρώτη. Είσαι κορίτσι, θυμάσαι; Κι εκεί που κοντεύει πλέον να το πάρει επιτέλους απόφαση ότι δε θα στείλει κι αφήνει το κινητό απ΄ το χέρι με σκοπό να κάνει κάτι πιο παραγωγικό, τη σιωπή σπάει εκείνο το πολυπόθητο «γκλινγκ».
Και όχι, αυτή τη φορά δεν είναι η κολλητή της. Είναι εκείνος! Επιτέλους, έστειλε. Και τώρα τι; Ποιος είναι ο πιο κατάλληλος συνδυασμός λέξεων για να απαντήσεις σε ένα απλό «Γεια»; Εδώ είναι που κάνουν την εμφάνισή τους αυτές οι βασανιστικές σκέψεις… Μα γιατί να στείλει ένα απλό και άνοστο «Γεια»;
Βασικός κανόνας: δεν το διαβάζει και δεν απαντάει ποτέ αμέσως. Περιμένει ώσπου να περάσει ο ιδανικός – κατά τη γνώμη της – αριθμός λεπτών για να μη φανεί ότι «καίγεται» να του μιλήσει και για να κερδίσει χρόνο, ώστε να συντάξει την απάντησή της.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι επόμενες γραμμές είναι προϊόν γυναικείας παράνοιας.
«Να τον ρωτήσω τι κάνει, τα νέα του ή να περιμένω να πει κάτι πρώτα;», «Να βάλω θαυμαστικά και φατσούλα ή θα με πει εύκολη;», «Γιατί αργεί να απαντήσει; Μήπως μου έστειλε κατά λάθος;», «Όχι, όχι, σίγουρα βαρέθηκε, θα με θεωρεί ξενέρωτη τώρα. Έπρεπε να είχα βάλει εκείνη τη φατσούλα. Τώρα δεν πρόκειται να ξανα…αα απάντησε!».
Ο παραπάνω εσωτερικός μονόλογος της τρέλας συνοδεύεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων από τις συμβουλές μιας άλλης γυναίκας (συνήθως της κολλητής), η οποία φαίνεται να κρίνει με μια δόση λογικής τον παραλογισμό της φίλης της, όταν η ίδια συμπεριφέρεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Η πλοκή της συζήτησης μπορούμε να πούμε ότι βελτιώνεται στην πορεία, αφού η κοπέλα συνειδητοποιεί ότι επρόκειτο για απλά μηνύματα κι όχι για πυρηνική φυσική. Ο πρώτος που θα στείλει «Οκ» τερματίζει αυτομάτως αυτόν τον «διάλογο».
