Τα επιθετικά σχόλια των μητροπολιτών Καλαβρύτων και Θεσσαλονίκης προς τους ομοφυλόφιλους και τους υποστηρικτές του συμφώνου συμβίωσης, αν και ενδεικτικά της νοοτροπίας μίσους μεγάλης μερίδας των εκπροσώπων της θρησκείας της αγάπης, δε στάθηκαν ικανά να κάνουν το μέσο Έλληνα να αηδιάσει λίγο παραπάνω. Δε θα αναφερθώ καν στις φήμες περί οργίων στα μοναστήρια, γιατί αυτό αφορά τον κάθε ιερωμένο που εμπλέκεται και όχι το σύνολο της Εκκλησίας. Η στάση αυτή εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο μαλακίας που μας δέρνει, αλλά και στο ειδικότερο κομμάτι του μίνι Παπαδόπουλου που όλοι λίγο-πολύ κρύβουμε μέσα μας, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας.
Η ξεροκεφαλιά αυτή γίνεται ακόμη πιο εμφανής – και ενοχλητική κυρίως – όταν συνοδεύεται από ηλίθια επιχειρήματα, επιπέδου δημοτικού, τα οποία χρησιμοποιούν και οι άγιοι Πατέρες, χωρίς να αντιλαμβάνονται την υποκρισία που κρύβουν.
Το κυριότερο όπλο τους ενάντια στην πλύση εγκεφάλου των LGBT είναι το «Η ομοφυλοφιλία είναι αφύσικη επειδή δεν οδηγεί στην τεκνοποίηση».
Πρώτον, μπετόστοκε, «φυσικός» σημαίνει αυτός που υπάρχει στη φύση, και εφόσον υπάρχουν και άλλα είδη ζώων που επιδεικνύουν ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, είναι φυσιολογικό. Δεύτερον, στην τεκνοποίηση δεν οδηγούν πολλές ακόμα σεξουαλικές πράξεις, καθώς επίσης και η αντισύλληψη (η οποία κατακρίνεται μεν από την Εκκλησία, αλλά όχι και από τους πιστούς).
Το επιχείρημα περί φυσικότητας είναι γελοίο, και κυρίως υποκριτικό, επειδή η ίδια η Εκκλησία προωθεί την αποτίναξη του φυσικού, είτε αυτό εκδηλώνεται με τις σεξουαλικές ορμές προτού χορέψεις το χορό του Ησαΐα, είτε με την κατανάλωση κρέατος κάθε περίοδο νηστείας (γιατί είναι πολύ φυσικό να στερείσαι απαραίτητα για τον οργανισμό συστατικά για συμπαράσταση σε κάποιον που γεννήθηκε 2.000 χρόνια πριν).
Πλέον, ο γάμος και τα παιδιά δεν είναι αυτοσκοπός του ανθρώπου. Αν θέλεις παντρεύεσαι, αν θέλεις κάθεσαι μέχρι τα 70 στο σπίτι και παίζεις LoL. Θα θεωρείσαι χαμένο κορμί; Ίσως. Αλλά αυτό μπορεί να κάνει ευτυχισμένο εσένα, όχι η απόκτηση παιδιών.
Μία ακόμη βασική πεποίθηση των χριστιανοταλιμπάν είναι πως η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή. Αλλά γιατί κάποιος να επιλέξει να είναι δακτυλοδεικτούμενος για όλη του τη ζωή; Έστω όμως ότι είναι μαζόχα και γουστάρει να τρώει ξύλο και να τον βρίζουν. Συμφωνώ με το όλο σκεπτικό »αναλαμβάνουμε την ευθύνη των επιλογών μας», αλλά η σεξουαλικότητα δεν εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία. Έχει αποδειχθεί με έρευνες ότι θεραπείες-πλύσεις εγκεφάλου που στοχεύουν στην αλλαγή της σεξουαλικής προτίμησης δε δουλεύουν. Εσύ από σήμερα μπορείς να επιλέξεις να γίνεις γκέι;
Αλλά και πάλι έστω. Έστω ότι είναι καθαρά επιλογή. Αυτό σημαίνει πως είναι επιλογή και η ετεροφυλοφιλία. Μια επιλογή ενός απολύτως λογικά σκεπτόμενου ατόμου, το οποίο σκέφτεται απλά και μόνο πώς θα διαιωνίσει το είδος με το alpha male/female της αγέλης (spoiler alert! Δεν.). Η δήλωση αυτή ανάγει τις σχέσεις σε κάτι καθαρά σαρκικό, εφόσον το μοναδικό κριτήριο για την απόρριψη κάποιου ή την ένταξή του στο πεδίο επιλογών σου είναι το τί έχει μέσα στο παντελόνι του και κατά πόσο θα μπορέσει να γεννήσει υγιείς απογόνους. Η σεξουαλικότητα, όμως περιλαμβάνει και μία ευρεία συναισθημάτων, τα οποία νιώθεις για το άλλο άτομο. Αν, λοιπόν, και οι ετεροφυλόφιλοι επιλέγουν να κάνουν σχέσεις με άτομα του άλλου φύλου με σκοπό καθαρά την τεκνοποίηση, αυτό σημαίνει πως δεν εξαρτάται καθόλου από τον πνευματικό κόσμο του άλλου. Μήπως αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη βασική αρχή της Εκκλησίας περί αποτίναξης κάθε σεξουαλικής επιθυμίας και επαφή με το πνεύμα;
Και όλα αυτά την περίοδο που ο ίδιος ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κατηγορείται για συγκάλυψη βιασμών σε ορφανοτροφείο υπό την προεδρία του. Αλλά ακόμα και η συγκάλυψη των πιο εγκληματικών πράξεων θεωρείται αποδεκτή προκειμένου να μην πληγεί η εικόνα της επιχείρησης που ονομάζεται «Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία». Η πώληση ιδεολογίας και συγχώρεσης είναι πιο εύκολη με το κατάλληλο marketing.
Υ.Γ. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο στα σοβαρά μπορείς να πάρεις τις επιταγές και τους αφορισμούς μίας Εκκλησίας η οποία καταδικάζει ως μίασμα την κατανάλωση γαρίδας (Λευιτικόν 11: 9-12) αλλά οκ, πάω πάσο.
