Προσωπικά δε θα μπορούσα εύκολα να συγκατοικήσω με κάποιον. Ίσως πρόκειται για προσωπική παραξενιά, αλλά θα καταπιεζόμουν εξαιρετικά αν έπρεπε ποτέ να το κάνω. Γιατί όπως πιστεύω, τα πάντα είναι θέμα συνηθειών. Πόσο μάλλον αν μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους και χαρακτήρες. Ξέρεις τι θα με ενοχλούσε πραγματικά, αγαπημένε μου αναγνώστη και πιθανέ συγκάτοικε;
Διάβασε προσεκτικά και φτιάξε στο μυαλό σου την κάθε σκηνή που σου περιγράφω. Αυτή τη στιγμή σου μιλάει ένας άνθρωπος που αγαπάει την τάξη. Ναι, αυτή τη φάση που τα πάντα είναι τακτοποιημένα στο χώρο και φυσικά όλα στη σωστή θέση. Κι αν ξαφνικά εσύ αρχίζεις να πετάς ρούχα στο πάτωμα; Αν ένα πρωί ξυπνήσω και βρω τα πιάτα που θα έχεις χρησιμοποιήσει την προηγούμενη νύχτα αντί για την κουζίνα στο γραφείο σου; Τρελαίνομαι και μόνο στην ιδέα σου λέω (και δε θέλω καν να σκεφτώ το ότι ο χώρος θα μυρίζει). Το άλλο πού το πας; Εσύ μπορεί να θες να φέρεις κόσμο στο σπίτι ό,τι ώρα κι αν είναι. Αν όμως εγώ δεν γουστάρω; Δε λέω, αγαπώ παρέες και φίλους, ενώ δηλώνω ιδιαίτερα κοινωνική, αλλά δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες.
Άσε που όλη μέρα ακούω ραδιόφωνο! Δε με φωνάζουν τυχαία τζουκ-μποξ οι φίλοι μου. Και φυσικά *έναν* συγκεκριμένο σταθμό. Κάτι τέτοιο το αντέχεις; Αν αρχίσεις τα «Κλείστο!» ή «Χαμήλωσέ το», τα πράγματα σκουραίνουν. Επίσης, αγαπώ υπερβολικά το μπάνιο μου. Κάθομαι με τις ώρες φτιάχνοντας τα μαλλιά μου και βάζοντας κρέμες. Οποιοσδήποτε με πιέσει να συντομεύω, έχει κάνει λάθος. Το ίδιο και όποιος δε φημίζεται για την καθαριότητά του!
Ωστόσο, η συγκατοίκηση σου δίνει την ευκαιρία να μάθεις να μοιράζεσαι, να υποχωρείς και να γίνεσαι πιο ανεκτικός. Γιατί ο συγκάτοικός σου δεν είναι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος. Είναι εκείνος που σε έχει δει στις καλές και στις κακές σου, ενώ ξέρει όλες τις παραξενιές σου. Άλλο που δεν τα βγάζει πάντα πέρα με αυτές! Δε μπορεί, για να πήρατε την απόφαση να ζήσετε μαζί, θα αγαπάει ο ένας τα στραβά του άλλου!
