Τι είναι έρωτας; Υπάρχει ή είναι ένα κατασκεύασμα των σεναριογράφων στις ταινίες τους, βάζοντας έτσι στην διαδικασία όλους να ψάχνουμε τον δικό μας μεγάλο έρωτα;
Περπατώντας στους δρόμους της Αθηνάς βλέπω ανθρώπους μόνους, γιατί άραγε; Στην χώρα που γεννήθηκε ο έρωτας, στην χωρά που το ιστορικό παρελθόν της άφησε μύθους και αρχαίες τραγωδίες για τον ερώτα, στην χωρά που στην πρωτεύουσα της υπάρχει ένας βράχος αφιερωμένος στους ερωτευμένους, στους έρωτες του πάθους και στους έρωτες χωρίς μέλλον. Δεν είναι άλλος από τον βράχο της Ακρόπολης που όταν οι ερωτευμένοι δεν είχαν αυτόν που αγαπούσαν ήταν ικανοί για να γλιτώσουν από τον πόνο της καρδίας του να βάλουν τέλος στην ζωή τους, καθώς ζωή χωρίς αυτόν που αγαπάς για εκείνους δεν αξιζε να την ζεις!
Σε όλους αρέσουν οι μεγάλοι έρωτες λίγο πολύ. Και από αγόρια και κορίτσια έχει βγει από το στόμα μας «Το έρως ανήκατε μάχαν». Ακούω πολλούς φίλους μου και γνωστούς μου να παραπονιούνται που είναι μόνοι και θέλουν να νιώσουν το αίσθημα του ερώτα – τις πεταλούδες στο στομάχι εννοούν -, αλλά πόσο πολύ το θέλουμε; Και αν όντως το θέλουμε, γιατί δεν προσπαθούμε, αλλά με την πρώτη ευκαιρία τα παρατάμε;
Αν νιώσουμε το συναισθήματα αυτά και βρούμε έναν άνθρωπο που μας καλύπτει και μας συμπληρώνει, γιατί του κάνουμε κακό χωρίζοντάς τον ή απατώντας τον (που συνήθως με το άτομο που επιλεγούμε να απαιτήσουμε το σύντροφο μας είναι πολύ χειρότερος) ή με την άσχημη συμπεριφορά μας τον διώχνουμε; Αφού κατακτήσαμε αυτό που θέλαμε γιατί καταλήγουμε εκεί; Με τον τρόπο αυτό κάνουμε πρώτα κακό στον εαυτό μας, διότι δεν σεβόμαστε τα συναισθήματά μας για τον σύντροφό μας.
Στην περίπτωση που αυτό που νιώθουμε δεν είναι αγάπη, ούτε έρωτας γιατί χρησιμοποιούμε τις λέξεις αυτές, που κρύβουν από πίσω τους τόσα νοήματα άσκοπα, γιατί καταστρέφουμε την αξία τους; Είμαστε τόσο ρηχοί τελικά; Δεν μπορούμε να πούμε απλά στον σύντροφο μας ότι πρόκειται για ενθουσιασμό; Από σεβασμό μην τον πληγώσουμε; Αφού στο τέλος τον πληγώνουμε ακόμα περισσότερο. Του καταστρέφουμε τα συναισθήματα που εκείνος ένιωσε κανονικά, αλλά και την ελπίδα να τα ζήσει και να τα βρει σε κάποιον άλλον. Του έχουμε καταστρέψει την έννοια του έρωτα, αυτού του συναισθήματος που δεν το νιώθει συχνά, που τα λόγια δεν μπορούν να εξηγήσουν την έννοια του και μόνο όταν το νιώσεις τότε καταλαβαίνεις. Γιατί οι λέξεις που μπορούν να τον εξηγήσουν είναι μηδαμινές σε αξία σε σχέση με το συναίσθημα.
To be continued…
Γράφει η Μαρία Μαργαρώνη
