Μπορεί το θέμα με τον παραπάνω τίτλο να σας προδιαθέτει αρνητικά, όμως ιδανικό θα ήταν να κάνουμε κάποιες παραδοχές ειδικότερα στους εαυτούς μας. Φρόνιμο θα ήταν να σκεφτεί κανείς ότι εκείνες οι απρόσωπες συζητήσεις, που πραγματοποιούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χαρακτηρίζονται από απρόβλεπτες κορυφώσεις, αποτελώντας παράλληλα κατάλληλες προσομοιώσεις της πραγματικότητας. Ένα τέτοιο θέμα φαντάζει ασήμαντο, όμως πλέον, λόγω του ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους, και ειδικότερα οι νεότεροι, απορροφόνται από τέτοια μέσα χρησιμοποιώντας τα για να «διευκολύνουν» τους εαυτούς τους, αποφεύγοντας την άμεση φυσική επαφή με αλλήλους.
Όμως, ένα τέτοιο μέσο έχει διττή σημασία: παρομοιάζεται είτε σαν ένδειξη «δειλίας» ή μία πράξη-δικλείδα ασφαλείας. Είναι συχνό το φαινόμενο της φιλοξενίας πληθώρας συνομιλιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που συνοδεύονται από πλούσιο συναισθηματικό φορτίο. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κληθεί να συνομιλήσουμε για θέματα τα οποία μας καίνε και μας βασανίζουν το μυαλό. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βιώσει κάποιες κορυφώσεις, οι οποίες εκδηλώθηκαν με ένα «ελαφρύ» παραλήρημα και με μία σειρά αντιδράσεων που παραμένουν κρυμμένες πίσω από μία οθόνη ή από ένα κινητό που παραλίγο να εκτοξευθεί στον τοίχο του δωματίου μας.
Και τότε, την στιγμή που το πληκτρολόγιο έχει πάρει φωτιά και ο υποψήφιος «θύτης-θύμα» ετοιμάζεται να πατήσει το enter, πολλές σκέψεις-εναλλακτικές περνούν από το μυαλό. Μία εκ των πλείστων, είναι εκείνη της «επαναδιατύπωσης». Είναι μία μερίδα ανθρώπων που θα αναλογιστούν δύο πράγματα παραπάνω εκεί που θα μεταβούν σε μία εσωτερική γαλήνη μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων και θα ξαναδιαβάσουν εκείνο το μήνυμα-αποκάλυψη της αλήθειας. Ένα μήνυμα γεμάτο ένταση που διαγράφει κάθε σκέψη είτε αρνητική, είτε θετική, ξαφνικά μετατρέπεται σε ένα επίσημο έγγραφο αυστηρώς επιμελημένο χωρίς κανένα ίχνος ευαισθησίας.
Τέτοιου είδους τακτικές υποκρύπτουν, αφενός μία πράξη «δειλίας» και αφετέρου μία τακτική προσαρμογής σε «δύσκολους» χαρακτήρες προκειμένου να τους διεγείρουμε και να προσεγγίσουμε το ενδιαφέρον τους. Στην πρώτη περίπτωση, ανήκουν άνθρωποι που προσπαθούσαν να βγουν από πάνω σε συζητήσεις έτσι, ώστε να πάρουν το πρώτο τους παράσημο, να εξισωθούν με εκείνες τις μορφές που κυριαρχούσαν στις σχέσεις τους και τους υποβάθμιζαν, να εξιλεωθούν στους ίδιους τους τους εαυτούς, αλλά δεν τα κατάφερναν.
Η δεύτερη περίπτωση, αφορά μία κατηγορία ανθρώπων που προσπαθούν να πλησιάσουν απόμακρες προσωπικότητες, με έναν διπλωματικό τρόπο, γιατί κουβαλούν αρκετές ιδιοτροπίες. Πιστεύουν ότι τους είναι απαραίτητοι κι έτσι, προσπαθούν να κάνουν ιδιαίτερους χειρισμούς, επειδή ξέρουν ότι δεν ανέχονται πολλά-πολλά και πορεύονται με τεχνικές ασφαλείας για να μην παρεξηγηθούν.
Επομένως, πίσω από εκείνα τα «απρόσωπα προσωπεία» που προβάλλονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπάρχει μία ποικιλομορφία ταυτοτήτων-ψευδαισθήσεων, γιατί ως γνωστόν ο γραπτός λόγος πάντα ξεγελάει. Δύσκολα μπορείς να αποκρυπτογραφήσεις χαρακτήρες, γιατί σπάνια κάποιος θα καταφύγει σε ένα κατεβατό-ένδειξη ξεσπάσματος. Πολλοί επιδιώκουν να θολώνουν τα νερά και ένα backspace είναι ιδανικό για αυτή την δουλειά. Κανείς δεν ξέρει βέβαια με ποια λειτουργία εφαρμόζεται…
Ένδειξη αμυντικής τακτικής ή σαν δικλείδα ασφαλείας;
Υ.Γ.: Είναι βέβαια και εκείνες οι ευαίσθητες φυσιογνωμίες που καταπιάνονται από την στιγμή και «ξερνούν» κάθε αλήθεια, και στην αντίπερα όχθη, στέκονται οι κλειστές και οι «αναίσθητες» μορφές που φαίνονται απλά να παρακολουθούν, αλλά πατούν τακτικά εκείνο το κουμπί-τρόπο διαφυγής.
