Καλοκαίρι, η πιο όμορφη εποχή του χρόνου! Ο χρόνος κυλάει με άλλους ρυθμούς, ακόμη και για όσους δουλεύουν ή έχουν διάβασμα. Ξενυχτάμε, διασκεδάζουμε, φλερτάρουμε σαν να μην υπάρχει αύριο, ενώ οι νύχτες γίνονται λίγο πιο μεγάλες. Ωστόσο, είναι αρκετές οι φορές που όταν ακούμε ένα τραγούδι, όταν μυρίζουμε ένα άρωμα ή απλώς τρώμε μαμαδίστικο φαγητό, αναπολούμε τα παιδικά μας καλοκαίρια. Και τότε ξεκινάει το flashback!
Γυρνάμε καμιά 15αριά χρόνια πίσω. Τότε που την έναρξη του καλοκαιριού σηματοδοτούσε το πρώτο παγωτό. Ναι για εκείνο το παγωτό πατούσα κι εκείνο με το δωράκι έκπληξη, μιλάω!
Κι έπειτα τα μπάνια. Το κολύμπι με με μάσκα και αναπνευστήρα και οι κοκορομαχίες αρκούσαν για να μουλιάσεις μέσα στο νερό, ενώ σε φώναζαν να βγεις για να φας κεφτεδάκια από το κλασικό ταπεράκι της μαμάς.
Η πιο σημαντική σου έγνοια είχε να κάνει με την απάντηση σου στην must φθινοπωρινή ερώτηση «Πόσα μπάνια έκανες;» και «Πόσα παγωτά έχεις φάει;»
Θυμάσαι αυτές τις αξέχαστες βόλτες με τα ποδήλατα στη γειτονιά μαζί με την «παλιοπαρέα»; Εκείνα τα μεσημέρια που έπρεπε να κοιμάσαι, αλλά εσύ σηκωνόσουν στα κρυφά για να βγεις στην αυλή να παίξεις με νερόμπομπες με τα παιδιά της γειτονιάς.
Και όλες αυτές οι αναμνήσεις, περνούν από το μυαλό σου με μπαγκράουντ τραγούδια τύπου Λιωμένο Παγωτό και Καλοκαιρινά Ραντεβού.
Φυσικά, δεν θα μπορούσε από μια τέτοια λίστα αναμνήσεων να λείπει το υποβρύχιο-βανίλια της γιαγιάς μαζί με παγωμένη λεμονάδα. Ακόμη κι αυτές οι οικογενειακές στιγμές το βράδυ στην αυλή ή στο μπαλκόνι σε κάνουν να αναπολείς αυτή τη χαμένη παιδικότητα.
Είναι τόσες πολλές οι παιδικές καλοκαιρινές αναμνήσεις από το χωριό, τη πόλη, το νησί με τους γονείς, τους παππούδες και τους φίλους μας που είναι ταυτόχρονα τόσο ίδιες, αλλά και τόσο διαφορετικές για τον καθένα. Θα μπορούσαμε να γράφουμε με τις ώρες για πράγματα που μας λείπουν από εκείνα τα καλοκαίρια, αλλά νομίζω ότι αυτό που πραγματικά μας λείπει είναι η αθωότητα και η ξεγνοιασιά. Αυτά τα όμορφα συναισθήματα που χάνουμε σιγά σιγά μεγαλώνοντας, επειδή μας παίρνει η μπάλα της καθημερινότητας και η σοβαροφάνεια μας χτυπάει την πόρτα. Μην ξεχνάς ποτέ το παιδί που έχεις μέσα σου, καμιά εποχή του χρόνου!
