Κάποτε ο Garry Winogrand υποστήριξε πως «Η φωτογραφία δεν έχει να κάνει με αυτό που φωτογραφίζεται. Η φωτογραφία έχει να κάνει με το πώς φαίνεται αυτό που φωτογραφίζεται». Υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν να βγάζουν φωτογραφίες, βίντεο, να ηχογραφούν την φωνή τους κ.α. Η έκθεση αυτή δε τους προκαλεί ανασφάλεια, αλλά αντίθετα τους ωθεί στο να νιώθουν πως ζουν καλύτερα από άλλους. Αντίθετα με εκείνους, υπάρχουν άνθρωποι που μπροστά στον φωτογραφικό φακό παθαίνουν ταχυπαλμία. Το μόνο που βλέπουν μέσα από τις φωτογραφίες είναι τα ελαττώματα τους, βλέπουν δηλαδή «αυτό που φωτογραφίζεται».
Παλιά ίσως μπορούσαν εκείνοι οι άνθρωποι να αποφύγουν την έκθεση στον φακό. Στον σημερινό τρόπο ζωής όμως, οι φωτογραφίες και τα βίντεο είναι καθημερινά μέσα στην ζωή όλων μας. Μπορεί εσύ να έχεις επιλέξει πως δεν θες να χρησιμοποιείς μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να μην σου χρειάζονται οι φωτογραφίες, σίγουρα όμως είσαι στον «λογαριασμό» κάποιου φίλου. Οι φίλοι σου πλέον είναι πιθανοί παπαράτσι και είναι παντού. Ωστόσο, το άγχος αυτό που σου δημιουργείται είναι δικαιολογημένο και υπάρχουν λόγοι που σε κατακλύζει.
Αρχικά, δίνεις μεγάλη βάση και φοβάσαι το πώς θα βγεις. Αν δηλαδή έχεις μια γκριμάτσα που δε σε κολακεύει ή αν η στάση του σώματος σου δεν είναι αυτό που ιδανικά θα ήθελες. Έπειτα, αφαιρείς από το μυαλό σου πως τεχνητές εικόνες, όπως κι ο ηχογραφημένος ήχος, αλλοιώνονται ακόμα κι αν έχεις το πιο εξελιγμένο εργαλείο. Εσύ από την πλευρά σου αναμένεις να σε δεις όπως πραγματικά είσαι, κι αυτό είναι πρακτικά αδύνατον.
Σύγκριση, το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων. Πριν ακόμα κοιτάξεις τον φακό έχεις αρχίσει να συγκρίνεσαι με αυτό που εσύ θεωρείς ιδανική εικόνα. Νομίζεις κι εσύ πως ομορφιά είναι η ψηλή, ξανθιά, γαλανομάτα ή ο γεροδεμένος μελαχρινός, μουσάτος; Λυπάμαι αν στο χαλάω, αλλά όχι! Ομορφιά είναι το χαμόγελο που πηγάζει από μέσα σου, τα βλέμμα σου όταν χαίρεσαι και η κάθε ατέλεια που σε κάνει ξεχωριστό.
Η ανάγκη για την τέλεια δημοσιότητα ωθεί τους ανθρώπους να είναι τόσο προσεχτικοί στο πώς θα κοινοποιήσουν κάτι από την ζωή τους. Εκτός από το γεγονός πως γίνεσαι ο πιο σκληρός κριτής τους εαυτού σου, το πιο σημαντικό θα ήταν ίσως το να είσαι πιο προετοιμασμένος. Τι εννοώ; Να έχεις από πριν κάποιο σχέδιο, κάποιο πλάνο για το πως θα στηθείς και πως θα κοιτάξεις μπροστά σε μια αναπάντεχη κάμερα ώστε να νιώθεις ασφαλής πως έχεις τον έλεγχο.
Για τέλος, σου έχω το πιο σημαντικό. Αφού δε σου αρέσει να βλέπεις φωτογραφίες σου από το παρελθόν επειδή διαρκώς ανακαλύπτεις κάτι που δε σου αρέσει επάνω σου, μήπως θα έπρεπε να αρχίσεις να φτιάχνεις την εμφάνιση σου όπως εσύ θα ήθελες να είσαι; Μήπως τελικά αυτό που δε σου αρέσει να βλέπεις είναι πως έχεις παραμελήσει τόσο το μέσα, όσο και το έξω σου; Ίσως τελικά η φοβία για τις φωτογραφίες να μην είναι φοβία αλλά ένα σύμπτωμα της αυτοκριτικής σου! Σκέψου το, κι άρχισε λίγο να επαναπροσδιορίζεις τον τρόπο που διαχειρίζεσαι μια φωτογραφία!
