Πριν λίγο καιρό (σταθερά μαλωμένη με την επικαιρότητα και την τεχνολογία) έμαθα πως υπάρχει ένα app, το οποίο χρησιμοποιούν άτομα για να γνωρίζουν ερωτικούς παρτενέρ. Το Tinder είναι ένα ηλεκτρονικό μέσο γνωριμιών, στο οποίο τα μέλη δημιουργούν προσωπικό λογαριασμό μέσω του ήδη υπάρχοντος λογαριασμού τους στο Facebook. Το online dating και τα site ή οι εφαρμογές γνωριμιών δεν είναι καθόλου άγνωστα στην Αμερική εδώ και αρκετά χρόνια, ενώ τελευταία δείχνουν να διαδίδονται με δειλό ενθουσιασμό και στην Ελλάδα. Κι η στιγμή που τα μπαράκια θα κάνουν μαύρα μάτια για να δουν ζευγάρι σε πρώτο ραντεβού κοντοζυγώνει, να μου το θυμηθείτε!
Μέσω του Tinder, ένα μέλος έχει τη δυνατότητα να δει ποιοι χρήστες βρίσκονται κοντά στην τοποθεσία του ανά πάσα στιγμή (όχι, το λες και creepy). Ο τρόπος που γίνεται το πολυπόθητο ταίριασμα είναι προκλητικά απλός: έστω ότι το like ισούται με «θέλω να κάνουμε τη βρωμοδουλειά». Αν ο χρήστης Α κάνει like στον χρήστης Β κι ο χρήστης Β ανταποδόσει το like, τότε στην οθόνη εμφανίζεται το μήνυμα «it’s a match» και οι χρήστες μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους για τα περαιτέρω. Έτσι, με 2 κλικ και με μότο «η μισή ντροπή δική μου κι η μισή δικη σου» έχουμε εξέφραση κοινής επιθυμίας και πόθου για σεξ, τρομερό; Κυριολεκτικά.
Ο λόγος που το Tinder έγινε τόσο γνωστό είναι πρώτον ο ξεκάθαρος προσανατολισμός του. Φυσικά και μέσω άλλων social media επιχειρούνται καθημερινά γνωριμίες (πχ. Facebook, Instagram, κλπ), αλλά το Tinder σε βγάζει από τον κόπο (;) του ακατάσχετου chatting και των (πολλών ή ελάχιστων) ραντεβού, μέχρι να πέσετε μετά πάθους στο κρεβάτι, αφού κοινή αφετηρία και σκοπός των χρηστών είναι -φευ!- η συνουσία.
Κατά δεύτερον, το app εγγυάται και φέρνει άμεσα αποτελέσματα. Απ΄ότι δείχνει η επιτυχία αυτής και άλλων αντίστοιχων εφαρμογών, στους ανθρώπους αρέσει η ταχύτητα των σημερινών ραντεβού, αφού διαθέτουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Τα πάντα κινούνται γρήγορα, αλλάζουν γρήγορα, μέχρι και η χρήση της λέξης ραντεβού έχει γίνει ντεμοντέ. Με φαντάζομαι να λέω στα εγγόνια μου ότι πρόλαβα ραντεβού, από αυτά που μιλάς στον άλλο για τη ζωή σου, τα χόμπι σου, τις απόψεις σου, που έχεις τόση αμηχανία που σχεδόν δεν προσέχεις την αμηχανία του άλλου, από αυτά που φοράς τα καλά σου και γεμίζεις τις σιωπές με άφθονα «εεε» ή αχρείαστες ερωτήσεις και κάνεις κοκοράκια όταν μιλάς.
Νιώθω για το Tinder ότι και για το «Ραντεβού στα Τυφλά»: κιτς αναπαραστάσεις των ερωτικών σχέσεων και κρυφοσυνοικέσια. Κυριαρχία του «φαίνεσθαι» και απουσία στοιχείων της προσωπικότητας των χρηστών. Με μια κίνηση του δαχτύλου και με μπόλικη ρηχότητα, ο χρήστης αποδέχεται ή απορρίπτει το εικονιζόμενο πρόσωπο, βαθμολογώντας το ως «hot» or «not». Hot or not, λέμε, μην ψάχνεις παραπάνω αξιώσεις. Ξεκάθαρη έκπτωση του φλερτ και του ερωτισμού, αν με ρωτάτε.
Από την άλλη, οι ιδρυτές του app σπεύδουν να σβήσουν τη ρετσινιά της ξεπέτας που το περιβάλει, λέγοντας ότι το site δεν προορίζεται μόνο για γνωριμίες με σκοπό την ερωτική συνεύρεση, αλλά και για νέες φιλίες. Σαν να λέμε «συχνάζω σε στριπτιτζάδικο, αλλά για τα ποτά».
Τελικά, ποίος ήτον ο φονεύς του ρομαντισμού; Σίγουρα όχι το Tinder, το οποίο μάλλον αποτελεί μέσω συγκάλυψης των ελλείψεων της σύγχρονης κοινωνίας παρά δημιουργό τους. Πρόκειται για σημείο των καιρών κι απόδειξη ότι οι ερωτικές σχέσεις είναι στα τελευταία τους. Το ξέραμε, παιδιά, το είχαμε μυριστεί. Ήδη οι περισσότερές μας ερωτικές γνωριμίες έγιναν διαδυκτιακά και πριν το πρώτο ραντεβού είχαμε πει (και δείξει) τα εσώψυχά μας. Ο άλλος μου λέει μπήκε σε ελεύθερη σχέση. Τονίζει το «ελεύθερη», λες και οι υπόλοιπες σχέσεις είναι σαν ισόβια στο Γκουαντάναμο. Η άλλη έβαλε στο fb «it’s complicated». Τα μπούτια μας πότε τα μπλέξαμε τόσο, θα μου πείτε;
