Ο σεβασμός στον άνθρωπο ανεξάρτητα από το χρώμα, την θρησκεία ή την καταγωγή είναι θεμέλιος λίθος για την οικοδόμηση ενός κράτους πρόνοιας που θα σέβεται τα δικαιώματα των κατοίκων του. Η ανοχή ρατσιστικών περιστατικών το μόνο που πετυχαίνουν είναι να διαιωνίζουν ή και να διογκώνουν μια κατάσταση και τελικά να μην επιτρέπουν την προσαρμογή μιας ολόκληρης κοινωνίας στο καινούριο. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ρατσιστικών περιστατικών μικρών ή μεγάλων από ανθρώπους που θέλουν την κοινωνία ‘καθαρή”, χωρίς ανθρώπους που ανήκουν “αλλού”. Και εσύ τι κάνεις; Απλά στέκεσαι παθητικός θεατής να τους παρακολουθείς και ίσως να λυπάσαι για αυτούς που δεν μπορούν να αντιδράσουν. Και απλά συνεχίζεις την ζωή σου, γιατί δεν θες να χαλάσεις την ηρεμία σου, γιατί απλά δεν σε επηρεάζει άμεσα. Και φτάνει η στιγμή που οι ισορροπίες σου αλλάζουν και έρχεσαι και εσύ σε αυτή την θέση, να πρέπει να αφήσεις την κοινωνία που είσαι προστατευμένος για να αναζητήσεις ένα καλύτερο αύριο σε μια άλλη κοινωνία που απαιτείς να σε υποδεχτεί και να σε προστατέψει. Δεν υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν. Το να αγωνίζεσαι σήμερα για το διαφορετικό είναι μια προβολή για ένα καλύτερο αύριο, στο οποίο έχουμε ίσα δικαιώματα όλοι.
