«Ου μοιχεύσεις» λένε, αλλά πραγματικά ποιος είναι αυτός την σήμερον ημέρα που το έχει τηρήσει; Και φτάνεις στο σημείο να αναλογίζεσαι και να λες από μέσα σου «O! Tempora O mores!» Και νιώθεις σοκαρισμένος από το κακό μαντάτο που φτάνει στα αυτιά σου.
Ξέχασα να σου πω πως ο απατημένος το μαθαίνει πάντα τελευταίος για κάποιο περίεργο λόγο. Πάντα κάποιος θα δει, θα ακούσει, θα μάθει κάτι, μπορεί ακόμα να ανήκει στο φιλικό περιβάλλον του «κυρίου» ή της «κυρίας», αλλά κανείς δεν θα μπει στον κόπο να σε προειδοποιήσει. Γιατί απλά κάνεις δεν θα νοιαστεί σε αυτόν τον εγωκεντρικό κόσμο που ζούμε. Έχεις βρεθεί στη θέση του απατημένου είτε το μαθαίνεις είτε όχι, έχεις βρεθεί στη θέση αυτού που απατά. Πώς όμως νιώθει αυτός που απατήθηκε; Γιατί ο άλλος απάτησε; Πώς είναι μια σχέση μετά το κέρατο και υπό την προϋπόθεση ότι συγχωρείται; Ας ξεκινήσουμε με τον απατημενο.
Είσαι άνετος, στην άνεση του σπιτιού σου και ξαφνικά το σύμπαν σου γκρεμίζεται. Μαθαίνεις ότι έχεις στολίδια στο κεφάλι σου. Στολίδια που δεν ήθελες και όμως τα έχεις. Πρώτου πάρεις το βερνίκι για να τα περάσεις (όλοι μαζί να μαζευτούμε να περάσουμε ένα χέρι βερνίκι τα στολίδια μας), δες τι γίνεται στο μέσα σου.
Εγκαινιάζεται μια μακρά περίοδος χαμηλής αυτοεκτίμησης. Πονάς, η αυτοπεποίθηση σου έχει πέσει στα τάρταρα. Νιώθεις λίγος ή λίγη και αυτό σε σκοτώνει. Συγκρίνεσαι χωρίς να το θες ιδιαίτερα και μπορεί στο μυαλό σου να κερδίζεις, ξέρεις ότι όσο καλύτερος και να είσαι έγινε και δεν αλλάζει. Για καιρό θα νιώθεις χάλια, και πως δεν αξίζεις τίποτα. Το έχω νιώσει, το έχεις νιώσει και εσύ άρα ξέρεις τι θέλω να πω. Όπως ξέρεις που οι πληγές και τα ψυχολογικά θα σε βασανίζουν για πάρα πολύ καιρό μετά.
Δεν μπορείς να πιστέψεις τι έγινε, δεν θες να το πιστέψεις. Διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις. Νιώθεις ότι σου κάνει πλάκα ο Θεός. Δεν σου κάνει όμως. Δεν μπορείς να πιστέψεις πως έφαγες τέτοιο παραμύθι. Δεν θες καν να δεχτείς ότι ο άλλος σου έλεγε «σε αγαπώ», σε κοιτούσε στα μάτια και στο έλεγε και σου έκανε τέτοιο κακό. Αναρωτιέσαι τι αμαρτίες πληρώνεις και καθώς αναρωτιέσαι ακόμα δεν έχεις καταλάβει ότι έγινε όντως.
Τα μόνα αισθήματα που νιώθεις είναι αυτολύπηση, θυμό για σένα και θυμό για τον άλλον και ξανά αυτολύπηση. Κλαις για την μαύρη σου την μοίρα και το παιχνίδι που παίχτηκε. Θυμώνεις με την χαζομάρα που σε δέρνει και δεν κατάλαβες τίποτα, θυμώνεις και με τη γαϊδουριά του άλλου που εφόσον ήθελε να το παίζει γκόμενος ή γκόμενά δεν σε άφησε στην ησυχία σου. Και μετά ξανά γυρνάς στην μίρλα σου, γιατί έχει διαλυθεί το μέσα σου και άντε μετά να μαζέψεις τα κομμάτια σου μόνος σου, γιατί χωρίς να θέλω να σε στεναχωρήσω όσο καλούς φίλους και να έχεις μόνος σου το νιώθεις και μόνος σου το περνάς.
Του/της λες να έρθει και τον στολίζεις σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Είτε επιλέγεις να το κάνεις αμέσως είτε όχι ξέρεις πολύ καλά ότι θα τον στολίσεις. Προσωπικά, πιστεύω ότι δεν το αξίζει, γιατί τέτοιου είδους άτομα κατά την άποψη μου δεν αξίζουν τίποτα απολύτως, παρόλα αυτά θα το κάνεις γιατί θες να ξεθυμάνεις. Και να οι ερωτήσεις που έρχονται βροχή. Γιατί μου το έκανες; Αφού δεν με θες τι παίζεις μαζί μου; Πας καλά από μυαλό; Και άλλες τέτοιου τύπου ερωτήσεις στις οποίες δεν περιμένεις ιδιαίτερα απάντηση απλά το κάνεις για να μειώσεις τον άλλον όπως σε μείωσε.
Για αυτόν που απατά δεν έχω να πω και πολλά, γιατί μανάρι μου απατά είτε γιατί θέλει να κάνει τον καμπόσο και την μαγκιά κλανιά, οπότε θα δεις ότι είναι ο τύπος του ωραιοπαθή που θέλει να αρέσει παντού και που θεωρεί τον εαυτό του τοοσο όμορφο που δεν γίνεται να μείνει σε ένα άτομο πιστό, είτε έχει ψυχολογικά και χαμηλή αυτοεκτίμηση με καθόλου αξιοπρέπεια και ψάχνει μέσω της επιβεβαίωσης τρίτων να νιώσει καλύτερα, οπότε καλύτερα να πάει σε έναν ψυχολόγο να λύσει τα προβλήματα του και να σε αφήσει στην ησυχία σου. Είτε είναι απλά βλαμμένος με χρόνιο πρόβλημα, οπότε δεν γίνεται τίποτα με την πάρτη του. Όπως και να έχει όμως εσυ μακριά από τέτοια άτομα, γιατί είναι άκρως τοξικά και καρκινικά για σένα. Δεν αλλάζουν, μην γελιέσαι και αν αλλάξουν εσύ θα είσαι τόσο πληγωμένος που ο άλλος θα πρέπει να κάνει αγώνα για να σε πείσει για το αντίθετο.
Παίρνεις την απόφαση να δώσεις δεύτερη ευκαιρία. Μπράβο, είσαι είτε πολύ χαζός, είτε έχεις πολύ δύναμή. Για να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία μετα από κάτι τέτοιο σημαίνει ότι α) αγαπάς πάρα πολύ τον άλλον, β) έχεις ψευδαισθήσεις και να το κοιτάξεις, γ) Μήπως ετοιμάζεις κάτι; Όποιος και αν είναι λόγος που το κάνεις οφείλω να σου πω πως δεν είναι εύκολο ένα τέτοιο εγχείρημα. Θέλει προσπάθεια και γερά νεύρα. Θα έχεις απέναντι σου τον άνθρωπο (αν μπορώ να τον χαρακτηρίσω έτσι) που σε πλήγωσε, τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζεις χωρίς απέχθεια και μίσος. Και είναι δύσκολο κάτι τέτοιο, το ξέρεις το ξέρω, το ξέρουμε όλοι μας.
Πρέπει να υπάρχει άπειρη υπομονή και από τις δύο μεριές. Θα περάσει αρκετό χρονικό διάστημα μέχρι να το ξεπεράσεις εντελώς. Πρέπει να έχεις υπομονή. Κυρίως η άλλη μεριά πρέπει να έχει υπομονή, καθώς όπως είναι φυσικό θα θες να ξεσπάσεις, να κάνεις το κομμάτι σου για να ηρεμήσεις και να ξεπεράσεις όλα τα σκαμπανεβάσματα μέχρι να έρθει η μέρα που θα πεις «Ναι, το ξέρω ότι μου φέρθηκες απαίσια και με διέλυσες, αλλά είμαι καλά τώρα».
Ό,τι και αν αποφασίσεις να κάνεις, να φύγεις ή να μείνεις να ξέρεις ότι δεν φταις εσύ για ότι έγινε. Δεν είναι δικό σου το λάθος. Το λάθος είναι αποκλειστικά αυτού που απατά, αυτός είναι που έχει στο χέρι το όπλο και αποφασίζει να τραβήξει την σκανδάλη. Η ανωριμότητα του άλλου δεν είναι δική σου ευθύνη. Αν κάποιος δεν είναι έτοιμος να κάνει σχέση ας μείνει μόνος του να λύσει τα θέματα του.
