Σε κάποιο σημείο της πορείας της ζωής μας, αποζητούμε οι καταστάσεις που βιώνουμε να μας είναι απολύτως κατανοητές. Ο χρόνος που ξοδεύαμε για να αντιληφθούμε τους γύρω μας τελείωσε, εξέπνευσε. Γιατί όσο ξοδεύουμε, άλλο τόσο ξοδευόμαστε. Η αλήθεια όμως είναι ότι κάποιες φορές μένουμε σε καταστάσεις που δεν μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον διπλανό μας.
Εκεί, κατακρίνουμε πρωτίστως εμάς τους ίδιους, πέφτοντας στη μεγάλη παγίδα της κακής αυτοκριτικής. Όμως αν πάρουμε το γεγονός και το αναλύσουμε, θα αντιληφθούμε ότι τα πράγματα είναι εύκολα, απλά τις περισσότερες φορές φαντάζουν δύσκολα. Αναφέρομαι σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν είναι ξεκάθαροι με τους άλλους, δίνοντας λάθος μηνύματα και βεβαίως οδεύουν την οποιαδήποτε σχέση σε ένα κουβάρι.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί την ξεκάθαρη τοποθέτηση ουδείς αποδέχθηκε και κατά συνέπεια εφάρμοσε. Γιατί πρέπει να είναι όλα τόσο περίπλοκα; Γιατί πρέπει να πληγώνονται όλοι όσοι απλώς βασίζουν τη ζωή τους στην ειλικρίνεια από εκείνους που δεν είναι ξεκάθαροι; Όλο αυτό δημιουργεί σύνθετες σκέψεις και κυκαιώνα υποθέσεων.
Η λύση είναι απλή: όταν νιώσεις για οποιoδήποτε λόγο ότι η σχέση σου δεν στηρίζεται στην ειλικρίνεια, στην απλότητα, ότι δεν ρέει, απλά φέυγεις. Ακούγεται σκληρό, αλλά φροντίζεις για εσένα. Άλλωστε οι ξεκάθαροι άνθρωποι αξίζουν μόνο ξεκάθαρες και κατανοητές καταστάσεις. Ίσως πονέσεις, αλλά στο τέλος θα αποζημιωθείς. Ό,τι δεν είναι κατανοητό, ό,τι μας ζορίσει, μας βάζει σε σκέψεις, μας δημιουργεί αγωνία, τότε πολύ απλά δεν είναι για εμάς. Ελπίζω να ήμουν κατανοητή.
