Ταινίες ασπρόμαυρες και οι πρώτες ταινίες με χρώμα. Ο παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος έχει άφθονο υλικό για να γελάσεις, να κλάψεις, να ακούσεις ωραία μουσική και να γεμίσεις διαχρονικές ατάκες. Και είναι κρίμα που λίγο τον έχουμε παραμελήσει. Παρακάτω, σου παραθέτω μόνο μερικές από τις αγαπημένες μου ταινίες και φράσεις, έτσι για να θυμηθούμε την αίγλη του. Την επόμενη φορά που θα δεις τους γονείς σου να βλέπουν στην τιβί μια παλιά ελληνική ταινία, κάτσε για λίγο μαζί τους. Θα δεις, δεν θα ξεκολλάς.
Μια Ιταλιδα από την Κυψέλη
Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά και ο δυτικός κόσμος δεν είναι πάντοτε καλύτεροε από εμάς Τ ηθικό δίδαγμα που μας χάρισαν η Μάρω Κοντού και ο Αλέκος Αλεξανδράκης.
Τα Κιτρινα Γαντια
Το Τελευταιο Ψεμα
Η θρυλική Έλλη Λαμπέτη, σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη, σε μια από τις δραματικότερες ερμηνείες της για μία ταινία πάνω στον έρωτα και τα χρήματα.
Η κορη μου η Σοσιαλιστρια
Αλίκη και Δημήτρης ξανά μαζί, σε μία ταινία για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Εντάξει, και πολύ τραγούδι με τα ανάλογα χορευτικά φυσικά! Ή τα δίνεις όλα για την επανάσταση ή τίποτα.
Η Σωφερινα
Ο Παπαφλεσσας
Λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του Παπαφλέσσα. Πάντα όμως αξίζει να δεις την απόδοση μία τέτοιας προσωπικότητας στη μεγάλη οθόνη. Πόσο μάλλον με την ερμηνεία του Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Η δε γυνη να φοβηται τον ανδρα
Η ατάκα «Σκασμός εσύ, Αντωνάκη μου» έχει περάσει στην ιστορία. Η Μάρω Κοντού στο ρόλο μίας γυναίκας που αποφασίζει να χειραφετηθεί, φυσικά αφού μπήκε το στεφάνι, είναι όλα τα λεφτά.
Υπαρχει και φιλοτιμο
Μάυρο στο Μαυρογιαλούρο. Μια ταινία που δεν έχασε στιγμή τη διαχρονικότητά της.
Ορατοτης Μηδεν
Ας κλείσουμε με κάτι βαρύ. Ο Νίκος Κούρκουλος σε ένα ιστορικό ζεϊμπέκικο, σε μία ταινία για την ηθική και την τιμή ενός άντρα.
